گوش های بدفرم ، بزرگ و یا بهتر است به زبان عامیانه بگوییم به گوش های بادبزنی معروفند. غضروف و لاله گوش در نوزادی بسیار منعطف است و طوری به نظر می رسد که گوش کودک بادبزنی است. بررسی ها نشان می دهند، کودکان و نوزادانی که گوش های بزرگتر از حد معمول دارند شنوایی محیطی بیشتری دارند و حواس ۵ گانه آنها قوی تر است و کودکانی زرنگ و شیطون هستند.
اندازه گوش معمولی:
سؤال خیلی از والدین این است که اندازه معمول گوش در نوزادان چقدر باید باشد؟ طبق گفته متخصصان ، شکل و فرم و اندازه گوش در تمامی افراد متفاوت است. ولی گوش طبیعی و نرمال باید با جمجمه زاویه ای ۲۵ تا ۳۰ درجه داشته و فاصله لبه های آن تا جمجمه حدود ۱۵ تا ۲۰ میلی متر باشد. اندازه طول عمودی گوش طبیعی در یک فرد بالغ معمولا ۶-۵/۵ سانتی‌متر است.
۱- زمینه های ژنتیکی و وراثت:
اولین و مهمترین عامل در ایجاد شکل گوش نوزاد است. گوش های بزرگ تا حدود زیادی ژنتیکی است و اغلب اوقات با بزرگ شدن سن و رشد ناحیه سرگوش ها کوچک تر می شوند و به سمت نرمال شدن روی می آورند.
۲- درمان بدشکلی گوش نوزادان با عمل جراحی:
به طور معمول گوش‌های برجسته یا بادبزنی فقط با عمل جراحی اصلاح می‌شود که هزینه‌ای بالغ بر ۲۰۰۰ پوند دارد و پس از پنج سالگی کودک قابل انجام است. بهترین زمانی که برای عمل زیبایی گوش توصیه می‌شود براساس نوع بدفرمی متفاوت است، ولی معمولا برای بدفرمی‌های لاله گوش بهترین زمان ۷ـ۵ سال است، یعنی زمانی که رشد گوش در کودک تکمیل شده زیرا رشد لاله گوش از نوزادی تا ۳ سالگی سیر بسیار سریعی دارد و تقریبا در ۷ سالگی به حداکثر رشد خود رسیده و بیشتر از این مقدار بزرگ نخواهد شد.
- ۹۹/۰۳/۱۸