عسل برای قرن هاست که در درمان زخم های باز مورد استفاده قرار می گیرد. تا زمان رشد آنتی بیوتیک ها در اواسط قرن 1900، عسل اولین درمان برای زخم ها در این بین بود. استفاده از عسل به عنوان درمان زخم برای 50 سال آینده به ویژه در کشور های غربی توجهات را از خواهد داد. با این حال، در 20 سال اخیر، با توجه به نگرانی از توسعه سریع آنتی باکتریال های مقاوم در برابر باکتری، علاقه به مصرف عسل به وجود آمده است.
تعداد زیادی از مطالعات علمی بررسی شده، اثربخشی مصرف عسل، به ویژه عسل مانوکا در درمان زخم های شدید و مزمن مانند زخم پای دیابتی را نشان می دهد. عسل می تواند برای درمان زخم های باز، سوختگی و زخم های پوستی مورد استفاده قرار بگیرد. نتایج مطالعات نشان داده است که عسل مصرف شده برای زخم های باز دارای نتایج زیر است:
التهاب، ورم و درد به سرعت کاهش می یابد
بوی ناخوشایند متوقف می شود
بستن زخم می تواند برای رشد دوباره بافت ها بدون درد تعویض شود
جای زخم کوچکی باقی می ماند
نشان داده شده است که عسل برای جلوگیری از رشد باکتری های زخم جلوگیری کرده و از مبتلا شدن زخم به عفونت محافظت می کند. همچنین عسل شامل محیطی مرطوب و غنی از مواد مغذی است که در واقع باعث بهبود روند طبیعی بدن می شود.